توضیحاتی مختصر در مورد کاربرد آمار در بسکتبال

یکی از بازدیدکنندگان محترم در مورد استفاده از آمار در تمرینات بسکتبال پرسیده بودند. سعی می کنم در این پست بطور خلاصه به بعضی روشهای معمول در این زمینه اشاره کنم.

قبل از اینکه در این مورد توضیحاتی بنویسم لازمه اشاره کنم جدولی که معمولا بعنوان آمار مسابقه در اختیار عموم قرار می گیره، داده های آماری پایه یا استاندارد بسکتبال برای هر بازیکن و همینطور هر تیمه که مسلما نمایش دهنده تمام اتفاقاتی که در مسابقه رخ داده نیست. بهمین دلیل بعضی مربیان با استخراج مواردی که بیشتر مورد نظر خودشونه و یا تعریف فرمهای آمارگیری مختص خودشون سعی می کنن شاخصهائیکه بهتر شرایط مسابقه و تیمشون رو نشون می دن و باصطلاح به واقعیت نزدیکتر هستن رو تعریف، مشاهده و پیگیری کنن.

جدا از این، مربیان با تعریف اهداف آماری ویژه، روشهای حمله ای و دفاعی و تمرینات خودشون رو تعریف و طراحی می کنن. بطور مثال چه روش دفاعی اتخاذ کنیم تا توپ از دست رفته تیم مقابل بیشتر از 20 عدد باشه و یا اونها رو وادار کنیم کمتر از 65 امتیاز کسب کنن؟ چطور حمله کنیم تا در هر بازی بیشتر از 80، 90 و یا 100 امتیاز کسب کنیم؟ پس تا اینجا میشه با تعریف این دو عدد نسبتی رو هم بینشون بعنوان هدف انتخاب کرد. البته برای این منظور از تعریف مالکیت استفاده میشه که قبلا در موردش براتون نوشتم. یا حتی میشه مهارتهای انفرادی بازیکنان و مجموعه تیم رو هم تحت نظر داشت و به سمت اهداف آماری هدایت کرد: مثلا آمار شوت 3 امتیازی تیم به 40 درصد، آمار پرتاب آزاد تیم به 80درصد و آمار شوت 2 امتیازی به 50 درصد برسه. این اعداد فقط بطور مثال ذکر شده و شما می تونین اعداد مورد نظر خودتون رو در هر کدوم از این قسمتها در نظر بگیرین.

دامنه علم آمار در بسکتبال بسیار وسیعه و در اینجا سعی کردم فقط با ذکر چند مثال بسیار ساده پیش زمینه ای رو در اختیارتون قرار بدم.

چند نکته در مورد توپ ربائی در بسکتبال

مدتی قبل یکی از خوانندگان عزیز در مورد چگونگی توپ ربائی در بسکتبال از من سئوال کردن و منهم بهتر دیدم برای توضیح این موضوع از دوستی که در این زمینه تخصص کامل دارن درخواست کنم تا مواردی رو هرچند خلاصه براتون بنویسند. همونطور که باحتمال فراوان می دونین آقای محمد کسائی پور بازیکن ارزنده تیم ملی در دهه گذشته و مربی فعلی کشورمون در زمینه توپ ربائی مهارت خارق العاده ای داشتن و از این بابت هم خصوصا گاردهای تیم مقابل، از جمله خود من رو خجالت زده می کردن! در ادامه می تونین نوشته ایشون رو در این زمینه مطالعه کنین.
مهارت های مختلف بازیکنان بسکتبال مشمول ممارست و توانایی های جسمی و ذهنی است و هرگز نمیتوان به طور اتفاقی به مهارتی دست پیدا کرد مگر اینکه در تمرینات روزانه بسکتبال بارها وبارها روی تک تک اجزای آن مهارت تمرینات کاملی انجام شود. برای رسیدن به هر مهارتی طبیعتا استعداد میتواند یکی از مهمترین فاکتورها باشد؛ اما در صورت مهیا نبودن این فاکتور دست کم میتوان مهارت مورد نظر را با تمرینات مناسب ارتقا بخشید.


"توپ ربایی" یکی از مهارت های مهم بسکتبال است که همواره مربیان توجه ویژه ای به آن دارند و همانطور که میدانید در سیستم های مختلف آماری در کنار ریباند، انواع شوت، بلاک شات و غیره از شاخص های ویژه برای ارزیابی عملکرد بازیکنان محسوب میشود.
بحث در مورد جوانب مختلف "توپ ربایی" از حوصله این نوشته خارج است و نیاز به مقاله های مفصل و تجزیه و تحلیل از جنبه های گوناگون دارد. در اینجا سعی بر این است که به طور اختصار در مورد این مهارت چند نکته را به شما دوست عزیز خاطر نشان کنم:
همانطور که گفتم مهارتهای بسکتبال نیاز به توانایی های جسمی و ذهنی به طور توامان دارند. مهارت های جسمی میتواند شامل مواردی مانند قدرت، سرعت، چابکی، توان و امثال آن باشد. از توانایی های ذهنی میتوان به مواردی مثل تمرکز،بازی خوانی ،پیش بینی، زمان بندی و از این دست اشاره کرد.
به اعتفاد من "توپ ربایی" حد بالایی از "پیش بینی" و "زمان بندی" را طلب میکند که به کمک اصطلاحا "توان کندن از زمین" و "چابکی" که مهارتهای فیزیکی هستند میتواند بازیکنان را در اجرای آن موفق نماید. خرد کردن هر کدام از این مهارت ها به عناصر ریز تر نباز به بحث ها و نوشته های علمی و مفصل دارد. این که در پیش بینی و زمان بندی چه عواملی دخیل هستند و چگونگی تبدیل شدن به بازیکنی که بهتر پیش بینی میکند و زمان بندی بهتری دارد در حوصله این نوشته نیست و فقط به نقش بازی خوانی و مهارت های تئوریک بازیکنان که در موقعیت های مختلف دفاعی درک درستی از وضعیت خود داشته باشند اشاره میکنم.
یک بازیکن "توپ ربا" باید بتواند پیش بینی کند که توپ به چه نقطه ای پاس داده میشود تا بتواند با یک زمان بندی مناسب پاس را قطع کند . توپ ربایی در هنگام پاس دادن و توپ ربایی در هنگامی که مستقیما روی توپ دفاع میکنید از انواع توپ ربایی است که هر کدام شرایط متفاوتی نسبت به هم دارند. توپ ربایی در هنگامی که توپ در اختیار یار مستقیم شما نیست و قصد پاس دادن و یا دریبل کردن را دارد مهارتی تیمی تر نسبت به توپ ربایی در زمانی است که یار مستقیم شما صاحب توپ است و قصد دارد دریبل کند و یا توپ را پاس دهد.
یک نکته را به خاطر بسپارید که در کنار همه این موارد، زمانی می توانید یک توپ ربای خوب باشید که عاشق توپ بسکتبال باشید و حتی برای یک لحظه تحمل دیدن آن را در دستان حریف نداشته باشید!

نحوه رده بندی تیمهای بسکتبال در جدول مسابقات

خواننده محترمی یادآوری کردن که شاید مطالبی در مورد نحوه رده بندی تیمهای بسکتبال در جدول مسابقات، مورد سئوال مراجعه کنندگان عزیز باشه. بهمین دلیل در این پست چگونگی تعیین رده بندی تیمها بر اساس قوانین فیبا رو بهمراه دو مثال براتون می نویسم.

- هر تیم بر اساس نتیجه ای که در مسابقه کسب می کنه امتیازی در جدول رده بندی بدست میاره. تیم برنده 2 امتیاز، بازنده 1 امتیاز و تیمی که به هر دلیل باخت فنی بگیره صفر امتیاز کسب می کنه.

- اگر در جدول رده بندی، دو تیم امتیاز مساوی کسب کنن، نتیجه مسابقه بین همین دو تیم تعیین کننده رده بندی اونها در جدول خواهد بود. (اگر یک بازی انجام داده باشند، تیم برنده در رتبه بالاتر قرار می گیره)

- اگر امتیازات و میانگین امتیازات (گلهای زده تقسیم بر گلهای خورده) در مسابقات بین دو تیم باز هم مساوی باشند، رده بندی بر اساس میانگین امتیازات در تمام مسابقات هر یک از تیمها در گروه تعیین میشه.

- اگر در جدول رده بندی، امتیازات بیش از دو تیم برابر باشند، رده بندی اونها بر اساس نتایج مسابقات بین همین تیمها که امتیاز مساوی دارند انجام می شه.

- اگر تیمها از این نظر هم مساوی باشند، میانگین امتیازات در مسابقاتی که فقط این تیمها با هم انجام داده اند رده بندی را تعیین خواهد کرد.

- اگر باز هم تیمها برابر باشند، رده بندی بر اساس میانگین امتیازات اونها در تمام مسابقاتشون در گروه تعیین میشه.

- اگر مجددا پس از بررسی موارد فوق، تعداد تیمهای با شرایط برابر به 2 تیم برسه، رده بندی اونها بر اساس موارد ذکر شده در حالت دو تیم با امتیازات مساوی تعیین خواهد شد.

- میانگین امتیازات همیشه با عمل تقسیم تعیین میشه.

- استثناء: در حالتیکه 3 تیم در مسابقاتی شرکت کرده و رده بندی را نشه با روشهای بالا تعیین کرد، در اینصورت تعداد گلهای زده رتبه تیمها را مشخص می کنند.

مثال:


در این مثال، تیم "ب" با توجه به تساوی میانگین امتیازات، بدلیل گل زده بیشتر (166) در رتبه اول قرار می گیره.

لطفا توجه کنین اگر همه چیز تا آخر برای تیمها مساوی باشن، رتبه تیمها بر اساس قرعه کشی تعیین خواهد شد که البته روش قرعه کشی هم توسط برگزارکنندگان تعیین میشه.

دفاع از Pick and Roll

بنا به درخواست یکی از خوانندگان محترم در اینجا فهرستی از انواع دفاع از Pick and Roll رو براتون می نویسم با ذکر این نکته که این سرفصل خیلی مهم، نیازمند بحث بسیار زیادیست و فرصت فراوانی رو میطلبه که متاسفانه در اینجا امکانش وجود نداره.

دفاع از Pick and Roll در انواع زیر انجام میشه که البته هر کدام از این روشها هم به زیر مجموعه ها و انواع مختلفی قابل تقسیم هستن ضمن اینکه از ذکر موارد بسیار خاص که فقط در تیمهای معدودی انجام میشن و به بازیکنانی که در اختیار دارن و یا بازیکنان تیم مقابل بستگی دارن خودداری میکنم:


1- حرکت مدافع بازیکن با توپ از بالای Pick (اصطلاحا نفر دوم)
2- حرکت مدافع بازیکن با توپ از زیر Pick (اصطلاحا نفر سوم یا چهارم)
3- انواع Show & Recover
4- انواع Switch یا تعویض یار
5- انواع Trap یا ایجاد تله
6- انواع هدایت به یک سمت
7- دفاع در شرایط ویژه وقتی مدافع سدکننده بسیار قد بلند باشه
8- دفاع تیمی با استفاده از اولین و نزدیکترین خط دفاعی و/یا دفاع های 3 نفره به بالا و چرخشهای دفاعی
9- ترکیب بعضی از موارد فوق با یکدیگر هم می تونن روشهای دیگری رو بوجود بیارن.

البته استراتژی های دفاعی خاص در برابر بازیکنان و یا تیمهای مشخص هم در ذیل موارد 8 و 9 قرار می گیرند اما معمولا با نام اون تیم شناخته می شن.

اعتماد و قهرمانی

وقتیکه از یک مربی که تیمش در مسابقات NBA قهرمان شده در مورد اهمیت و نقش "اعتماد" در این موفقیت سئوال میشه، پاسخ جالبی میده که مسلما خوندن یا شنیدنش بسیار آموزنده است.

این مربی معتقده که "اعتماد" بخش بزرگی از "فرهنگ تیمی" اونها رو تشکیل داده و در تمام ارتباطات و موقعیتهای سازمانی اونها نفوذ کرده. علاوه بر اعتماد فیمابین کارکنان، کادر فنی، کادر مدیریتی و همچنین صاحبان تیم که در ورزش حرفه ای نقش بسیار موثری رو ایفا می کنه، در داخل تیم (یا هر گروه کاری مشابه) هم چهار نوع ارتباط باید بطور مداوم مورد ارزیابی قرار بگیره تا برداشت درستی از شرایط موجود بدست بیاد.

در هر یک از این ارتباطات باید "اعتماد"، "احترام" و "علاقه" وجود داشته باشه تا اهداف دشوار، دست یافتنی باشند و البته در این بین "اعتماد" نقش پر رنگتری داره. این ارتباطات عبارتند از:

- علاقه، احترام و اعتماد فیمابین بازیکنان،
- علاقه، احترام و اعتماد بازیکنان به مربیان،
- علاقه، احترام و اعتماد مربیان به بازیکنان،
- علاقه، احترام و اعتماد فیمابین مربیان،

اگرچه این مربی بزرگ معتقده که شاید بدون داشتن علاقه به یکدیگر هم میشده به قهرمانی دست پیدا کنند اما این عامل مسلما در لحظات دشوار نقش عمده ای در رفع سوءتفاهمات بین بازیکنان ایفا کرده.

مسلما چون عدم اعتماد باعث ایجاد شک، تردید، درنگ و در نهایت عقب افتادگی میشه بنابراین "اعتماد" مهمترین و حساسترین عامل ذکر شده. علاوه بر این، در نبود اعتماد، بزرگترین اشکال در ورزش حرفه ای که "خودخواهی" است بروز می کنه. خودخواهی در واقع یعنی: در شرایط بی اعتمادی به هم تیمیها و یا مربیان، طبیعتا فقط بخودت اعتماد کن!

در خاتمه، این مربی اضافه می کنه: در قهرمانی تیم ما، "اعتماد" بنیان و اساس استواری بود که تونستیم بقیه اجزاء برنامه های خودمون، در داخل و خارج از زمین رو بر اون بنا کنیم. خوشبختانه هر چهار مورد ذکر شده در تیم ما بطور سالم و کامل وجود داشت و بجرات می تونم ادعا کنم بدون اونها قهرمانی ما در مسابقات NBA مقدور نمی بود.

در مورد بلاک شات (Block Shot)

بر اساس قولی که مدتی قبل به یکی از دوستان در مورد آموزش بلاک شات داده بودم در اینجا مطالبی رو براتون می نویسم.

بسیاری از معلمین بسکتبال معتقدند که بلاک شات مهارتی است که بیشتر جنبه غریزی داره تا آموزشی و اکتسابی. علاوه بر این با توجه به اینکه که این مربیان فکر می کنن بلاک شات نتیجه ای بمراتب غیرقابل کنترلتر از نظر کسب مالکیت توپ در مقایسه با سایر مهارتهای دفاعی (مثل آموزش کارپای دفاعی، دفاعهای تیمی 2 و 3 نفره و حتی گرفتن خطای جمله) داره، این گروه ترجیح میدن که بجای صرف وقت روی بلاک شات، به آموزش و تمرین روی مهارتهای دفاع دیگری که از اطمینان بیشتری برخوردارن بپردازن. علاوه بر این، کسب موقعیت برای بلاک شات بعضا موقعیت مناسب برای ریباند رو هم بخطر میاندازه.

البته تعدادی از مربیان هم به این موضوع اهمیت میدن و معتقدن که وجود یک شات بلاکر در مرکز آرایش دفاعی تیمشون می تونه تمرکز حمله ای حریف رو بهم بریزه (این نظریه در کشور ما طرفداران زیادی داره) ولی باید این نکته رو هم یادآوری کنم که این گروه معمولا بازیکنانی که این مهارت رو دارن پیدا می کنن نه اینکه اونها رو پرورش میدن! پس این دو گروه نظرات مشترکی هم با هم دارن. در مقابله با این فلسفه، مربیان تیمهای مقابل هم از تاکتیکهائی استفاده می کنن که این بازیکن در دفاع تا حد امکان از سبد دور بشه.

بعضی نکاتی که باید برای انجام بلاک شات موفق در نظر داشت رو می تونین در زیر ملاحظه کنین:

- شاید زمانبندی یکی از مهمترین عواملی است که باید برای تسلط بر این مهارت در نظر داشت. یعنی اینکه مدافع باید بدونه با توجه به خصوصیات مهاجم چه زمانی باید بپره تا بموقع بتونه از توپ دفاع کنه. واقعیتش اینه که این بخش ازمهارت نیاز به توجه، تمرکز و تمرین زیاد داره.
- برای زمانبندی بهتر توجه مدافع به زمانیکه مهاجم توپ رو رها می کنه فوق العاده مهمه. بازیکنان حمله در بسیاری از مواقع از گول زدن استفاده می کنن. اینجاست که روشهای آموزشی متفاوت میشن: بعضی معتقدن تمرکز مدافع باید روی توپ باشه تا به محض رها شدن خودش رو برای بلاک شات آماده کنه و بعضی توصیه می کنن که باید تمرکز بر حرکات بازیکن مهاجم باشه تا تعادل مدافع با گول زدن بهم نخوره. انتخاب با شماست! ولی در هر حال توجه کنین که مدافع بهتره قبل از مهاجم از زمین جدا نشه. البته این توصیه برای زمانیکه مدافع از برتری فراوان از لحاظ قد و قدرت پرش برخورداره شاید صدق نکنه.
- برای پریدن، بازیکنان از روشهای پرشی روی یک پا و یا دو پا استفاده می کنن. که هر کدام از مزایا و معایب خاصی برای بازیکنان مختلف برخوردار هستن. اما مهمترین موضوع در هر دو روش اینه که مدافع نباید در حالت بدون تعادل به هوا بلند بشه. ضمن اینکه فاصله مناسب هم باید توسط مدافع رعایت بشه تا از برخوردهای منجر به خطا که با توجه بنظر داوران تقریبا شامل اکثر موارد میشن خودداری کنه.
- پس از رسیدن مدافع به توپ کار تمام نشده بلکه بلاک شات کننده باید به محلی که توپ رو به اونجا میفرسته هم توجه کنه و از فرستادن توپ به جائی که برای تیم فایده ای نداره خودداری کنه. هدف از بلاک شات داد و فریاد و تشویق تماشاچیان نیست، اولین و مهمترین هدف در اختیار گرفتن مالکیت توپه.
- در مورد اینکه بلاک شات روی سبد با کدام دست انجام بشه هم نظرات متفاوتن: با دست موافق یا با دست مخالف. مجموعا استفاده از دست مخالف ( در سمت راست سبد با دست چپ و بالعکس) بدلیل احتمال برخورد کمتر و همینطور زمانبندی مناسبتر منطقی تر بنظر میاد. البته در مواردی که شوت از دورتر انجام میشه مدافع می تونه از دست نزدیکتر خودش به شوت کننده برای بلاک شات استفاده کنه.
- یک توصیه ساده دیگه در دفاع که می تونه برای بلاک شات بسیار موثر باشه (البته با رعایت همه موارد گفته شده)اینه که مدافعین نباید به هیچ مهاجمی اجازه بدن بدون دفاع شوت بزنه. بعبارت دیگر از هر شوتی که انجام میشه باید دفاع کرد و این شانس بلاک کردن رو افزایش خواهد داد. این توصیه بخشی از فلسفه دفاعی مربی هم می تونه باشه.

نسخه جدید دستورالعمل آمارگیران بسکتبال

نسخه جدید دستورالعمل آمارگیران بسکتبال توسط فدراسیون بین المللی بسکتبال (فیبا) منتشر شد.

این دستورالعمل که ترجمه نسخه اول اون که در سال 2005 منتشر شده بود رو قبلا در همین وبلاگ براتون نوشته بودم با همکاری فیبا، فیبا اروپا و یورولیگ تهیه شده تا سیستم آمارگیری در این سه سازمان بطور یکنواخت انجام بشه.

علاقمندان می تونن این دستورالعمل رو از اینجا به فرمت pdf و حجم تقریبی 3.49MB داونلود کنن.

پاسخ به چند سئوال

ظرف هفته گذشته تعدادی پرسش دریافت کردم که متاسفانه فرصت پاسخ به همه اونها رو پیدا نکردم. در این پست به تعدادی از اونها پاسخ خواهم داد.

دوست جوانی از یکی از شهرستانهای غرب کشور گله از نبود امکانات و مربی داشتن و نگران بودن که با این وضعیت امکان پیشرفت در بسکتبال نخواهند داشت.
ضمن اظهار تاسف از اینکه امکانات لازم در اختیار این دوست عزیز نیست برای اطلاع ایشون به چند نکته اشاره می کنم:
- آیا فکر می کنید که همه بازیکنان بزرگ چه در گذشته نه چندان دور و چه در حال حاضر از امکانات بسیار فراوان برخوردار بوده و هستند؟
- آیا فکر می کنید که همه این بازیکنان برای پیشرفت خود از حمایتهای مربیان طراز اول برخوردار بودن؟

جواب سئوالهای بالا مسلما منفی است.
شخصا معتقدم که برای پیشرفت بیش از اینکه نیاز به امکانات داشته باشید نیازمند اراده هستید. برای تمرین بسکتبال اولین وسیله ای که نیاز دارید یک توپ بسکتباله که حتی می تونه بدون وجود حلقه هم تا مدتها بهتون خیلی کمک کنه و بعد از اون زمین (حتی الامکان اسفالت)، سالن ورزشی و غیره هستن.
شاید شما اطلاع نداشته باشین اما بسیاری از بازیکنان مطرح بسکتبال در کشورمون وقت خودشون رو صرف نصب حلقه بسکتبال در محلی مناسب می کردن که بعد از یک یا چند روز اثری از نتیجه اون زحمات نمی دیدن چون حلقه ها بطرز مشکوکی مفقود میشدن!
هیچ بازیکنی تنها از سالن ورزشی قهرمان نشده.
امیدوارم موفق باشین.

سئوال دیگه در مورد کلاسهای داوری بود.
تا اونجا که من اطلاع دارم کلاسهای داوری شامل آزمونهای تئوریک، عملی، جسمانی و جدول نویسی است.
در صورتیکه در مورد نحوه برگزاری کلاس و یا آزمونها نظر یا اعتراضی دارین، موارد رو حتما بصورت کتبی به فدراسیون بسکتبال ارسال کنین تا به افراد مسئول تحویل بشه. تا جائیکه اطلاع دارم مسئولین تمایل به پیگیری دارن.

دوستی در مورد تمرینات هوازی و بی هوازی سئوال کردن:
بطور خلاصه بدن ما از سه سیستم انرژی استفاده می کنه:
1- سیستم ATP-CP
2- سیستم گلیکوژن/اسید لاکتیک
3- سیستم هوازی

سیستمهای ATP-CP و گلیکوژن/لاکتیک اسید، سیستمهای بی هوازی هستنن. هر سیستم انرژی به زمان فعالیت بستگی داره.
سیستم ATP-CP منبع انرژی برای حدود 10 ثانیه اول از فعالیتهای شدیده. زمانیکه سیستم ATP-CP تقریبا تخلیه بشه، سوخت اضافی از طریق سیستم گلیکوژن/لاکتیک اسید تامین میشه که این سیستم هم حدود 10 ثانیه تا 2 دقیقه دوام خواهد داشت. سیستم هوازی هم منبع سوخت اصلی برای فعالیتهای طولانی تر و کم شدت تر خواهد بود.

ریباند تیمی

به درخواست یکی از خوانندگان در این پست توضیحاتی در مورد ریباند تیمی می نویسم.

همانطور که در تعریف گفته شد، برای هر اقدام به شوت اعم از پرتاب آزاد یا پرتابهای منطقه ای که ناموفق باشد الزاما باید یک ریباند منظور شود که این علاوه بر لزوم ثبت مهارت ریباند بدلیل اطمینان از صحت محاسبات بعدی و کنترل داده های آماری جمع آوری شده در مسابقات بسکتبال هم ضروریست.

با توجه به تعریف فوق و البته شرایط بازی، قابلیت ثبت شاخص دیگری در نرم افزارهای جدیدتر آمار در نظر گرفته شده است. بطور ساده این شاخص که "ریباند تیمی" یا “Team Rebound” نام گرفته مربوط به زمانی می شود که علیرغم اقدام بشوت (پرتاب آزاد یا شوت منطقه ای) و به ثمر نرسیدن آن، توپ از نظر فنی ریباند نشده است.

برای روشن تر شدن مطالب به مثالهای زیر توجه کنید:
- اگر پرتاب آزاد بازیکنی به سبد برخورد نکند یا اگر شوت بازیکنی بدون اینکه توسط بازیکنی لمس شود از زمین خارج شود یک ریباند تیمی برای تیم مقابل ثبت می شود.
- اگر اقدام بشوت بازیکنی پس از برخورد به یک بازیکن به اوت برود برای تیمی که مالکیت توپ را دریافت می کند ریباند تیمی منظور می شود.

مسلما موارد دیگری را نیز می توان بعنوان مصادیق این تعریف در نظر گرفت. لطفا در مورد سایر نمونه ها کمی فکر کنید.

برترینهای NBA در فصل 2008-2007 از دیدگاه آماری

بنا به درخواست یکی از خوانندگان محترم، در این پست برترینهای فصل گذشته مسابقات NBA و رکوردهای اونها رو در شاخصهای استاندارد اندازه گیری شده براتون می نویسم که مطمئنم برای بعضی مقایسه ها بسیار مفید هستن:

1- امتیازات کسب شده در هر بازی: لبرون جیمز با 30.0 امتیاز
2- پاس منجر به گل در هر بازی: کریس پال با 11.6پاس
3- ریباند در هر بازی: دوایت هاوارد با 14.2 ریباند
4- درصد شوت منطقه ای: آندریس بیدرینیس با 62.6 درصد
5- درصد شوت 3 امتیازی: جیسون کاپونو با 48.3 درصد
6- درصد پرتاب آزاد: پیا استویاکوویچ با 92.9 درصد
7- توپ ربائی در هر بازی: کریس پال با 2.71 عدد
8- بلاک شات در هر بازی: مارکوس کمبی با 3.61 عدد
9- متوسط زمان بازی: آلن آیورسن با 41.8 دقیقه

لطفا توجه کنید که در بعضی از ارقام فوق تفاوت مدت زمان رسمی انجام بازیهای NBA (چهار کوارتر 12 دقیقه ای - مجموعا 48 دقیقه) در مقایسه با زمان بازی مطابق مقررات فیبا (چهار کوارتر 10 دقیقه ای - مجموعا 40 دقیقه) تاثیرگذار است.

تمرینات متفاوت

خیلی از بازیکنان دنبال این هستن که بدونن بازیکنان حرفه ای چه می کنن که این اختلاف سطح رو با سایرین دارن؟

امروز می خوندم که یکی از شوت زنان معروف NBA، حدود 3 ساعت پیش از شروع مسابقه، تمرین شوت می کنه. این بازیکن در این مدت با همون سرعت و از همون فاصله ای که در مسابقه شوت میزنه تمرین می کنه. جالبه که بدونین کمک مربیان تیمی که این بازیکن در اون بازی میکنه و به او در این تمرین کمک می کنن هم از شدت تمریناتش متعجب هستن.

البته تعجب اونها وقتی بیشتر شده که با نزدیک شدن به محل تمرین متوجه صدای توپ میشن و با وارد شدن به سالن، بازیکن تیم حریف رو می بینن که قبل از بازیکن اونها مشغول تمرین شوت شده!


این موضوع رو قبلا هم در مورد چند ستاره دیگه NBA شنیده بودم که چطور پیش از مسابقه حدود 2 ساعت شوت میزدن و یا اینکه تا هر شب 300-200 شوتشون گل نمی شده نمی خوابیدن!

درسته که شاید این روشهای تمرینی در کشور ما موجب بروز اشکال بشن چون قاعدتا ورزشکاران ما و مربیانشون معتقدن که حتما باید قبل از مسابقه استراحت کامل انجام بشه ولی جدا از این مورد واقعا چند بازیکن در کشورمون می شناسیم که مثلا روزانه 200 تا 300 شوت – که البته اصلا تعداد زیادی هم نیست - بزنن؟ شاید بگین که وقتی مجبورن 2 جلسه در روز با تیمشون تمرین کنن دیگه چه موقع فرصت تمرینات انفرادی رو دارن؟ من فکر می کنم که اگر کسی مصمم باشه راهشو پیدا می کنه، مثلا جلسه سوم رو خودش با هماهنگی کادر فنی برای انجام شوت ترتیب میده.

خیلی از اون موقعی نگذشته که شوتزن معروفی در کشورمون بهمراه کارگری که او رو استخدام کرده بوده به سالن بسکتبال می رفته و با راضی کردن مسئول سالن، 1 یا 2 ساعت با پاسهای این کارگر که بهیچ وجه با بسکتبال آشنائی نداشته، شوت می زده. هر وقت از بازیکنی می شنوم که دلیل گل نشدن شوتش رو پاس بد هم تیمیش می دونه یاد این تمرینات اون بازیکن هموطن و پاسهای عجیب و غریب کارگر همراهش میافتم که نتیجه ای جز موفقیت براش نداشتن.

چند نکته تمرینی

چند روز قبل شاهد تمرین تعدادی از بازیکنان مینی بسکتبال بودم و قصد دارم در اینجا مطالبی رو در این مورد براتون بنویسم.

در مدتی که تمرین این بازیکنان را نگاه می کردم که البته به تمرینات با توپ در حال حرکت مشغول بودند، اولین نکته ای که بنظرم رسید این بود که با توجه به اینکه اکثر بازیکنان موقع دریبل زدن به توپ نگاه می کردند چرا نسبت به اصلاح انفرادی و حتی گروهی با قطع کردن تمرین اقدامی نمی شود؟

در این زمینه لازم به توضیح است که با توجه به امکان وجود اشکالات فراوان در عملکرد بازیکنان کم سن و سال در هنگام تمرین، بهتر است تنها اشکالات عمده و اساسی را گوشزد کرد و از اصلاح بیش از حد خودداری نمود.

نکته دیگری که بذهنم رسید، موضوع طراحی تمرینی بود. البته مطمئنم که مربیان محترم این بازیکنان حتما با توجه به اهداف مورد نظر خود تمرینی که شاهدش بودیم را برنامه ریزی کرده بودند و مواردی که در این بخش به آنها اشاره خواهم کرد تنها بعنوان نمونه ارائه می شوند تا تفاوتهای ساده اما موثر تمرینی را گوشزد کنم.

دیاگرام زیر نمونه ای از تمرین دریبل در حال حرکت را نمایش می دهد. تصور کنید که این تمرین با 20 بازیکن و 10 عدد توپ انجام شود. در این صورت فقط 2 بازیکن با توپ کار می کنند و 18 بازیکن دیگر باید در صف منتظر رسیدن نوبت و دست بدست شدن توپ شوند.


همین تمرین را با اصلاح مختصری در نظر بگیرید که در آن بازیکنان 1، 2، 3 و 4 بطور همزمان و در دو جهت، بهمان شکل زیگ زاگ دریبل بزنند و بنابراین سایر بازیکنان مدت کمتری در صف معطل می شوند. علاوه بر این با توجه به وجود فرد دیگری که از مقابل حرکت می کند، بازیکن دریبل زننده باید قدری بیشتر به آنچه در مقابل وی می گذرد توجه نماید.

در تمرینی دیگر بجای اینکه بازیکنان مانند دو تمرین قبلی از 2 یا 4 صف حرکت کنند، تصور کنید تعداد صفها به 5 عدد در هر طرف زمین (مجموعا 10 صف) افزایش یافته و حرکت نیز از هر دو سو انجام شود (مثل تمرین قبلی ولی با 5 صف در دو انتهای زمین که همزمان حرکت می کنند). بهمین لحاظ بازیکنان باز هم بمدت بسیار کمتری در صف معطل شده بیشتر به تمرین می پردازند و افزایش ازدحام در زمین بسکتبال نیز موجب ایجاد شرایط سخت تری برای بازیکنان دریبل زننده می شود.

با مثالهای ذکر شده ملاحظه فرمودید که چگونه با تغییراتی جزئی می توان محرکهای تمرینی و همچنین کارآئی تمرین را افزایش داد در حالیکه امکانات تغییر نکرده اند. تغییرات در آرایش و فرم تمرینی را می توان بهمین صورت ادامه داد.

خصوصیات مربی موفق

وقتیکه نوشته های یک مربی بزرگ در مورد "خصوصیات مربی موفق" رو مطالعه می کردم باین فکر می کردم که چه خصوصیات دیگری رو میشه به این مجموعه اضافه کرد.

این مربی معتقده که هر وقت به این موضوع فکر می کرده خصوصیات متفاوتی بنظرش می رسیده اما در نهایت 5 خصیصه بودن که بنظرش مهمتر از سایرین بودن:

1- احترام: احترام رمز پذیرش نقطه نظرات مربی توسط بازیکنان و مجموعه تیمه. باعتقاد این مربی او توانسته با کار فراوان و یادگیری بسیار که در نهایت موجب افزایش دانش و اخلاق حرفه ای او شده احترام سایرین رو کسب کنه.

2- ارتباطات: ارتباطات رمز موفقیت در هر زمینیه. بازیکنان و تیم خودتون رو بشناسید و با اونها در شرایط خوب و همینطور اوقات نامناسب صحبت کنید و باونها نشون بدین که براشون اهمیت قائل هستین (متاسفانه بعضا برای جذب بازیکنان از رفتار نامربوط و نامناسبی استفاده میشه که عدم صداقت در اونها از فرسنگها دورتر مشخصه) این رفتار شما باید بصورتی باشه که اطمینان بازیکنان رو جلب کنه و اونها بدونن که شما صادقانه به اونها اهمیت می دین نه بر اساس منافع شخصی.

3- کنجکاوی: کنجکاوی فکری خصوصیت افراد موفق در هر شغلیه و مربی موفق هم با استفاده از وسایل آموزشی و همینطور سئوال کردن از افراد متخصص و موفق رموز موفقیت اونها رو می آموزند تا بدونن این نکات بچه ترتیب می تونن باونها هم کمک کنن.

4- توانائی انگیزش: این خصیصه نیازمند مطالعه فراوانه تا نیازهای هر بازیکن و مجموعه تیم بطور مداوم تعیین بشه و بوسیله طراحی و انجام روشهای جدید بتونین بهترین قابلیتهای بازیکنان و تیمتون رو استخراج کنین.

5- انتخاب شغل مناسب: قبل از انتخاب شغل سعی کنین همه اطلاعات لازم در مورد اون رو پیدا کنین. مسلما اگر شرایط موفقیت در یک شغل موجود نباشه و یا نتونین شرایط لازم برای کسب موفقیت رو ایجاد کنین، امکان موفقیت وجود نخواهد داشت. ضمن اینکه لازمه زمان مناسب رو هم برای قبول یک پیشنهاد کاری در نظر داشته باشین.

این طرز فکر و پنج خصوصیت رو فقط بطورنمونه ذکر کردم تا شما هم به خصوصیات یک مربی موفق از دیدگاه خودتون فکر کنین و با تعریف و تعیین اونها خودتون رو برای طی کردن مسیر موفقیت آماده کرده و برای اون برنامه ریزی کنین... موفق باشید.

اهمیت تصمیم گیری

در این پست قصد دارم در مورد نکته ای بنویسم که باعتقاد من یکی از عوامل مهم ارتقاء عملکرد ورزشی است.

این مورد که بازیکنان باید بخوبی آنرا بیاموزند و همچنین لازم است بطور مکرر آنرا تمرین کنند، تصمیم گیری در شرایط مختلف است. این مهارت بازیکنان برجسته را از بازیکنان معمولی متمایز می کند اما متاسفانه کمتر بآن پرداخته می شود.

همانطور که قبلا هم در اینجا توضیح داده ام، برای آموزش چگونگی اتخاذ تصمیم، احتیاج به تعریف ملاکها و معیارهای لازم است که بر اساس آنها تصمیم گیری انجام میشود. معیارهائی که علاوه بر سادگی قابل فهم بوده و همچنین بخوبی تفهیم شوند. متاسفانه انتقال معیارهای تصمیم گیری به بازیکنان بعضا با سخنرانی های طولانی مدت مربیان که معمولا نیز به مطالب کلی و تکراری اختصاص می یابند جایگزین می شود.

همچنین در بسیاری از موارد ملاحظه می شود که نه تنها معیاری برای تصمیم گیری تدریس نمی شود بلکه در عوض بطور پیوسته بازیکنان بدلیل تصمیمات نادرست خود از جانب مربی مورد مواخذه قرار می گیرند و این انتقادات دائمی موجب اختلال در تصمیم گیریهای بعدی بازیکنان نیز می شود. بهمین جهت توصیه می شود که مربیان پیش از شروع مراحل آموزشی نسبت به طبقه بندی مطالب آموزشی در رده های مختلف سنی بهمراه تعیین معیارهای مورد نظر خود تا بالاترین سطح اقدام نمایند.

بعنوان یک بیننده رویدادهای ورزشی، همواره شاهد عدم اتخاذ تصمیمهای صحیح و حتی به موقع در بسیاری از رشته های ورزشی بوده ایم که علاوه بر اینکه بوضوح توسط بازیکنان روی می دهند از جانب داوران، برگذارکنندگان، مربیان و تماشاچیان مسابقات نیز اتفاق می افتند و البته تاثیرات اکثرا نامطلوبی نیز بهمراه دارند. این نکته نمایانگر اینست که در ورزش کشور ما و در رده های مختلفی که درگیر امور ورزشی هستند، کمتر به مهارتهای لازم در این زمینه پرداخته شده است.

با توجه به گستردگی دامنه نظرات و فلسفه متفاوت مربیان، اگرچه امکان تعیین معیارهای مختلف وجود دارد اما چشم پوشی از تعیین، آموزش و تمرین روی آنها مشکلات بسیاری را در روند آموزش بوجود خواهد آورد.

علاوه بر این، بهمین جهت است که به مربیان و داوران نیز اکیدا توصیه می شود که مستقل از سطح و رده سنی، مسابقات متعدد بسکتبال را بطور مداوم مشاهده کنند تا در معرض شرایط مختلف و محتمل قدرت تصمیم گیری خود را تقویت کنند و به نوعی خود را برای تصمیم گیری در زمان مناسب آماده تر کنند.

آنالیز در بسکتبال یا Scouting

برای دوست عزیزی که در مورد آنالیز در بسکتبال پرسیده بودن و همینطور سایر علاقمندان به این موضوع مختصری در این زمینه می نویسم.

به شناسائی و بررسی وضعیت حریفان scouting و به افرادی که این کار رو برای تیمهاشون انجام میدن هم Scout گفته میشه. این افراد بطور موظف مسئول بررسی کامل تیمهای دیگه و ارائه گزارش به کادر فنی تیم هستن. در تیمهای حرفه ای که معمولا چند نفر عهده دار این مسئولیت هستن، این نفرات با توجه به برنامه مسابقاتی تیم خودشون و البته حریفان جهت شناسائی شرایط سایر تیمها به مسافرتهای متعدد اعزام میشن. حالا شاید سئوال این باشه که با توجه به امکانات فعلی چرا لازمه که scout ها برای دیدن مسابقات به محل برگزاری اونها برن در حالیکه میتونن این کار رو از طریق مشاهده فیلم بازیها انجام بدن. در این زمینه باید توجه کنیم که معمولا بعضی از موارد مثل اطلاعات آماری بازیکنان و تیمها و قسمتهائی از تاکتیکهای اونها رو میشه از طرق غیر حضوری و با استفاده از فیلم بدست آورد اما تنها با حضور در محل مسابقات هست که میشه مثلا نحوه ارتباط کادر فنی با بازیکنان داخل زمین، اتفاقات مهمی که در تایم اوتها و در نتیجه پس از اونها میفتن و بعضی موارد دیگه رو متوجه شد.

Scoutها همه حرکات بازیکنان و مربیان تیمها رو بدقت زیر نظر دارن و بعد از هر بازی گزارشی حداقل 20-25 صفحه ای رو در اختیار کادر فنی تیم قرار میدن. این گزارش اطلاعات دقیق در مورد خصوصیات بازیکنان از لحاظ آماری و همچنین عادتهای اونها در کنار اطلاعاتی که تصمیمگیریهای کادر فنی خصوصا در لحظات مهم بازی رو نشون میدن شامل میشن. علاوه بر این، انواع حرکات تاکتیکی و همچنین تمایلات تیمی که از فلسفه مربی نشات میگرن هم در این گزارش منعکس میشه.

بطور کلی در این گزارشات همه چیز در مورد همه کس ذکر میشه، مثلا اینکه تمایلات بازیکنان چگونه است و چطور و از کجاها اقدام به شوت می کنن، عملکردشون از لحاط آماری چگونه است و به چه صورت میشه در مقابل اونها قرار گرفت تا خنثی بشن؟ همچنین در دفاع هم خصوصیات بازیکنان بررسی و شناسائی میشه تا در حمله بشه از نقاط ضعف تیم حریف در دفاع استفاده بشه.

البته هر تیم و کادر فنی اون فرمهای چندین صفحه ای scouting مخصوص به خودشون که بسیاری از اطلاعات لازم برای تصمیمگیریهای بعدی رو در اونها ذکر خواهند کرد طراحی می کنن تا در طول برگزاری مسابقه و اکثرا پس از مشاهده مجدد فیلم اونها اطلاعات دقیق رو ثبت کنن. در این فرمها اطلاعاتی مثل انواع روشهای حمله ای و دفاعی حریف (بسته به شرایط بازی)، وضعیت برگشت به دفاع و یا حضور در ضد حمله، مشارکت در توپ گیری از سبد (ریباند)، وضعیت بازیکنان ذخیره و چگونگی استفاده از اونها و بسیاری از موارد دیگه بهمراه ترسیم دیاگرام تاکتیکهای مربوطه ذکر میشن که البته همونطور که قبلا گفتم این فرمها در تیمهای مختلف متفاوتند.

علاوه بر این scoutها باید به انواع سیستمهای بازی هم مسلط باشن تا بتونن اونها رو شناسائی کرده و ضمنا روشهای مقابله رو هم توصیه کنن پس این افراد باید اطلاعات وسیع و دقیقی از بسکتبال داشته باشن.

در تکمیل موارد گفته شده، از طریق مشاهده فیلم هر بازی هم با استفاده از نرم افزارهای موجود، آنالیز ویدئوئی صورت میگیره که قبلا هم در این مورد براتون در اینجا مطالبی نوشتم.

علاوه بر شناسائی حریفان، scoutها وظیفه شناسائی بازیکنان مستعد برای تیمهای خودشون رو هم برعهده دارند که البته این رویه هم روشهای مخصوص به خودش رو هم داره.

ضمن اینکه امیدوارم این اطلاعات مختصر براتون مفید بوده باشن سعی میکنم در آینده هم براتون مطالبی در این زمینه بنویسم.

نتیجه تحقیقات جدید در مورد تمرینات کششی استاتیک

تحقیقات بعمل آمده در مورد تمرینات کششی که در دانشگاه نوادا انجام شده نتایج جالبی داشته است.

بر اساس این تحقیقات، انجام تمرینات کششی استاتیک برای مدت 20 تا 30 ثانیه باعث کاهش قدرت عضلانی تا حدود 30 درصد نسبت به زمانیست که حتی کشش انجام نگیرد. علاوه بر این، بر پایه تحقیقات صورت گرفته، انجام تمرینات کششی مثلا روی یک پا حتی باعث کاهش قدرت عضلانی پای دیگر نیز می گردد. باین ترتیب مدیر تحقیقات موسسه طب و آسیب ورزشی در بیمارستان لینوکس هیل نیویورک می افزاید: کشش استاتیک باعث واکنش بازدارنده عصب-عضلانی شده و عضله تحت کشش باین صورت واکنش کمتری داشته و تا حدود 30 دقیقه پس از کشش ضعیف باقی می ماند.
بنابراین توصیه می شود گرم کردن شامل دو بخش باشد، شل کردن عضلات و تاندونها جهت افزایش دامنه حرکتی مفاصل و گرم کردن بدن.
گرم کردن باید با افزایش درجه حرارت بدن و فشار خون آغاز شود و برای این منظور تمرینات هوازی که معمولا همان نرم دویدن است انجام می شود که البته این موضوع برای همه ورزشکاران و مربیان شناخته شده است. اما خیلی از ورزشکاران این قسمت را با شدت فراوان انجام می دهند.
بر اساس تحقیقاتی که در سال 2002 روی بازیکنان والیبال در دانشگاهها انجام شده است، بازیکنانی که پس از گرم کردن بمدت 30 دقیقه روی نیمکت نشسته بودند در مقایسه با پیش از انجام تمرینات کششی، درعضلات کمر خود انعطاف پذیری کمتری پیدا کرده بودند. از سوی دیگر تمرینات هوازی شدید نیز باعث خستگی می شوند.
بهمین جهت متخصصین برای گرم کردن، نرم دویدن با 40 درصد حداکثر ضربان قلب و ادامه تا 60 درصد را برای مدت 5 تا 10 دقیقه بهمراه 5 دقیقه زمان برگشت به حالت اولیه پیشنهاد می کنند. البته دوندگان سرعت به زمان گرم کردن بیشتری نیاز دارند. محققین همچنین اعتقاد دارند که با استفاده از تمرینات گرم کردن و کشش در حال حرکت، عضلات با واکنش بازدارنده روبرو نشده و برعکس پیام محرک جهت عملکرد دریافت می کنند.
کششهای دینامیکی بیشترین تاثیر را زمانی خواهند داشت که نسبتا مربوط به همان ورزش باشند. برای بازیکنان فوتبال، تنیس و یا بسکتبال که نیازمند حرکات سریع به جهات مختلف هستند، تمریناتی مانند تمرین "مرد عنکبوتی" توصیه می شوند. در این تمرین فرد با بر روی کف دستان و پنجه های پای خود برزمین قرار می گردید و مانند مرد عنکبوتی که روی دیوار ساختمانها حرکت می کند، روی زمین می خزد.
جالب است بدانید که بر اساس نتایج آزمایشات مختلف، صرف انجام تمرینات کششی استاتیک فقط بمیزان اندکی باعث کاهش احتمال آسیب دیدگی می شود بلکه گرم کردن دینامیکی بهمراه تمرینات کششی بوده که در زنان فوتبالیست باعث کاهش 50 درصدی احتمال آسیب دیدگی زانو در آنان شده است.
تمرینات زیر پس از گرم کردن هوازی و بلافاصله پیش از شروع تمرین توصیه میشوند:
- راه رفتن با پای صاف: یک پای خود را بطور مستقیم و صاف بصورتیکه پنجه پایتان بسمت بالا باشد، بالا بیاورید و با دست مخالف به طرف پنجه این پا خود را نزدیک کنید. با پائین اوردن یک پا، این حرکت را با پای دیگر تکرار کنید. این مراحل را 6 یا 7 بار تکرار کنید.


- تمرین عقرب: روی شکم دراز بکشید و دستان خود را به طرفین باز کنید. برای اینکه تنها پنجه شما زمین را لمس می کند پاهای خود را از زانو خم کنید. پای راست خود را از پشت به طرف دست چپتان حرکت دهید. با توجه باینکه این تمرین پیشرفته است، آهسته شروع کرده و تا 12 بار تکرار کنید.


- راه رفتن روی دست: با پاهای جفت مستقیم بایستید. سپس خم شوید تا کف هر دو دست شما رو زمین قرار گیرد. با دستان خود بسمت جلو "راه بروید" تا پشتتان تقریبا صاف شود.


منبع: NYTimes

کلیپهای تمرینات با توپ - Ball Handling - قسمت دوم

قسمت دوم کلیپهای تمرینات با توپ رو می تونید در این پست دریافت کنین.

قبلا در اینجا پنج قسمت از کلیپهای تمرینات با توپ رو که از مجموعه Better Basketball جدا شدن براتون قرار دادم که البته مورد توجه هم واقع شد.

بخش دوم این تمرینات که شامل 5 قسمت دیگه هستن رو می تونین از لینکهای زیر داونلود کنین.
مجموعه کامل این کلیپها شامل 115 تمرین با توپ یا Ball Handling هستن.
پنج قسمت زیر مراحل پیشرفته تری رو نشون میدن و مسلما زمان بیشتری برای یادگیری و تسلط به اونها مورد نیازه.

دریافت قسمت ششم (2MB)
دریافت قسمت هفتم (4MB)
دریافت قسمت هشتم (3MB)
دریافت قسمت نهم (2MB)
دریافت قسمت دهم (3MB)

یادتون نره، این تمرینات رو از باید آسان به مشکل و بطور روزانه انجام داد.

آموزش دفاع به رده های سنی پایه: جاگیری یا یارگیری؟

مدتیه که تعدادی از دوستان در مورد اولویت آموزش های دفاعی به رده های سنی پایه سئوال می کنن، در این پست قدری به این موضوع می پردازم.

بعد از آموزش اصول، حالت و مهارتهای دفاع انفرادی که از جمله اولین مهارتهای پایه ایه که به بازیکنان آموزش داده میشه مسلما آموزش نحوه دفاع تیمی هم باید مورد طراحی و آموزش قرار بگیره.


حتما اطلاع دارین که از سال 2005 که قوانین جدید مینی بسکتبال توسط فیبا منتشر شد، رسما دفاع جاگیری در رده 12 سال به پائین غیر قانونی اعلام شد البته این رویه ایه که از سالها پیش از اون در کشورهای شرق اروپا تا رده های نوجوانان (16 سال به پائین) هم انجام شده و میشه.

بنابراین و با توجه به ذهنیتی که در بالا گفتم، به بازیکنان اصول دفاع تیمی بر اساس دفاع یارگیری یا Man to Man آموزش داده می شه و بعد بمرور با افزایش سن، نحوه اعمال و افزایش فشار دفاعی، مهارتهای دفاع 2 نفره، 3 نفره و بالاتر تا جائیکه بسته به شرایط از سن 17 سالگی به بعد آموزش اصول دفاع جاگیری آغاز میشه.

بخش مهمی از مشکلات اعمال جاگیری در رده های سنی پایه به تصمیمگیریهای حمله ای بر می گرده و اونهم اینه که بازیکنان حمله در این سنین در مقابل دفاع جاگیری از مهارتهای لازم (خصوصا از نقطه نظر گروهی) برخوردار نیستن و البته اکثرا هم مربیان بهمین دلیل و بدون توجه به ارزش آموزشی مسابقه، در مسابقات این سطوح از دفاع جاگیری استفاده می کنن! در بعضی کشورها حتی استفاده از دفاع جاگیری در رده های پایه توسط یک تیم بی احترامی به مربی تیم دیگه بحساب میاد.

از طرف دیگه با وجود اینکه شاید در دید اول انواع دفاع جاگیری از روشهای ساده تر دفاع تیمی محسوب بشن اما عملا این نوع دفاع نیازمند توانائی بالائی در شناسائی موقعیتهای حمله ای و دفاعی و نهایتا تصمیمگیری های مرتبط هستن که عمدتا مناسب شرایط بازیکنان در سنین گفته شده نیست و باین تریتیب با بحداقل رسوندن فعالیتهای دفاعی اونها، موجب ایجاد عادات بد در زمان دفاع میشه.

پس جهت ارتقاء مهارتهای دفاعی و هم حمله ای استفاده از دفاع یارگیری "برای تمام بازیکنان" و پس از طی مراحل لازم، "در تمام زمین" اکیدا توصیه می شود. متاسفانه تیمهای ملی رده های سنی پایه در کشورمون از این قاعده پیروی نمی کنن.

لطفا توجه بفرمائید که اولا: حتما لازمه اصول مهارتهای دفاع انفرادی بطور پیوسته مورد آموزش، تمرین و تصحیح قراربگیرن و ثانیا: در آموزش دفاع یارگیری مسلما دفاع از توپ یا دفاع بر اساس موقعیت توپ که از اصول دفاع جاگیری هم هست به بازیکنان یاد داده میشه که بعدها به یادگیری دفاع جاگیری کمک فراوانی خواهد کرد.

امیدوارم جواب خودتون رو دریافت کرده باشین.

مربیان برتر در NBA

طی نظرسنجی NBA.com از مدیران تیمها، عملکرد مربیان شاغل در NBA ارزیابی شد.



نتایج نظرسنجی بشرح زیر می باشد:

- بهترین سرمربی NBA کیست؟
1- گرگ پوپوویچ 53.8%
2- فیل جکسون 23.1%
3- جری اسلون 7.7%

- کدام سرمربی بهترین مدیر/انگیزاننده است؟
1- فیل جکسون 44%
2- گرگ پوپوویچ 28%
3- داک ریورس 12%
4- نیت مک میلان 8%

- کدام سرمربی بهترین تغییرات را در جریان بازی انجام می دهد؟
1- گرگ پوپوویج 28%
2- لری براون 20%
3- ریک کارلایل 12%
4- ادی جردن 8%
5- دان نلسون، داک ریورس و جری اسلون 8% (هرکدام)

- کدام سرمربی در 2 دقیقه پایانی مسابقه نزدیک بهترین است؟
1- گرگ پوپوویچ 45.8%
2- لری براون 12.5%
3- ریک ادلمن 8.3%
4- فیل جکسون 8.3%
5- جری اسلون 8.3%

- کدام سرمربی بهترین حمله را انجام می دهد؟
1- مایک دی آنتونی 53.8%
2- فیل جکسون 19.2%
3- جری اسلون 19.2%

- کدام مربی بهترین طرح دفاعی را دارد؟
1- گرگ پوپوویچ 50%
2- داک ریورس 30.8%
3- جری اسلون 7.7%

- بهترین کمک مربی NBA کیست؟
1- تام تیبودیو 41.7%
2- دل هریس 20.8%
3- تیم گرگوریچ 12.5%

- کدام بازیکن فعال، در آینده بهترین سرمربی می شود؟
1- اریک اسنو 24%
2- سم کسل 16%
3- درک فیشر 12%
4- دارل آرمسترانگ 8%
5- استیو نش 8%
6- جک وان 8%

لطفا توجه کنید که آراء افرادیکه رای کمی داشته اند در رده بندی ذکر نشده است.

عکس از: NBAE/GETTY Images

ریباند یا توپگیری از سبد - قسمت اول

این پست رو به درخواست یکی از دوستان در مورد ریباند در بسکتبال می نویسم.

به جرات میشه گفت که ریباند کردن یکی از مهمترین مهارتهای بسکتباله که بعضی معتقدن برتری در اون می تونه باعث قهرمانی در تورنمنتهای مختلف بشه.

این مهارت رو جدا از مواردی که همیشه باید در نظر داشت به ریباند در حمله و ریباند در دفاع تقسیم می کنن و بهمین دلیل هم به تمرینات متفاوتی در این زمینه نیازهست.


حالا که به تمرین در این زمینه اشاره کردم باید این موضوع رو هم بنویسم که شخصا سعی می کنم کمتر تمرینات خاصی رو براتون ذکر کنم و دلیلش هم اینه که معتقدم هر مربی باید با توجه به نیازهای تیم و بازیکنان خودش تمرینات لازم رو طراحی کنه.

برگردیم به ریباند... برای گرفتن توپ از سبد بطور خیلی ساده موارد زیر باید رعایت بشن:
1- جاگیری مناسب - کار پای مناسب
2- وضعیت و حالت صحیح بدن اعم از دستها، پاها، زانوها، سر و چشم، تعادل و ... قبل و بعد از توپ گیری
3- پرش تا دریافت توپ
4- توپگیری به موقع و فرود
5- حفاظت از توپ

تمام این موارد در هر دو نوع ریباند باید مورد نظر قرار بگیرن ولی البته بعضی در ریباند حمله و دفاع متفاوت هستن. در قسمتهای بعد در مورد هر کدوم از اونها توضیح خواهم داد.

در انتهای این بخش گفته ای از چارلز بارکلی که یکی از بهترین ریباندرهای NBA بوده رو براتون میگم که معتقدم بسیار آموزنده است. بارکلی میگه: همیشه از من می پرسن برای ریباند کردن از چه تکنینکی استفاده می کردم، بله! من تکنینک خاصی داشتم، می پریدم و توپ رو می گرفتم! بارکلی تلویحا به یکی از نکات ساده و در عین حال بسیار مهم در ریباند اشاره کرده که کمتر بهش توجه میشه اما بهترین ریباندرها اون رو رعایت می کنن و اونم اراده و خواستن برای گرفتن توپ از سبده.