۱۳۸۷ آذر ۱۲, سه‌شنبه

داستان بسکتبال فیلیپین و المپیک 2012 لندن

مانی پانگیلینان، فرد ثروتمندی که به نقل از Philippine Daily Inquirer بعنوان پدرخوانده بسکتبال نوین این کشور نامیده شده، در مورد هدایت تیم ملی بسکتبال فیلیپین در راه حضور در مسابقات المپیک لندن اظهار نظر جدید و متفاوتی کرده.

به گزارش FIBA.com، پانگیلینان گفته: در صورتیکه مجددا این فرصت بوجود بیاد که تیم بسکتبال فیلیپین در مسابقات انتخابی المپیک حاضر بشه، تصمیم گیری های لازم باید توسط یک مربی فیلیپینی انجام بشه و او علاقمنده که یک مربی محلی رو، که هنوز نمیدونه چه کسی خواهد بود، در این سمت ببینه.

این اظهارنظر در حالی صورت میگیره که پیش از این رایکو ترومن، سرمربی سابق تیم ملی بسکتبال کشورمون طی قراردادی 3 ساله و قابل تمدید، مسئولیت آماده سازی تیم ملی فیلیپین برای مسابقات آسیائی 2011، که مسابقات مقدماتی برای المپیک لندن در سال 2012 نیز هست رو بر عهده گرفته، قراردادی که گویا بطور غیر مستقیم توسط آقای پانگیلینان مورد حمایت قرار گرفته.

در حال حاضر، ترومن، با کمک دستیاران خودش از 25 بازیکن جوان برای شکل گیری تیم مورد نظرش دعوت کرده.

پانگیلینان همچنین از تلاش فیلیپینی ها برای پیدا کردن بازیکنان مستعد فیلیپینی یا دورگه فیلیپینی که در خارج از این کشور بسکتبال بازی می کنن هم خبر داده.

فیلیپین سابقه حضور در هفت دوره از مسابقات بسکتبال المپیک رو داره و بهترین مقامی که این کشور کسب کرده، رده پنجم مسابقات بسکتبال المپیک 1936 در برلین بوده.

۹ نظر:

ناشناس گفت...

سلام!
من 14 سالمه و قدم 168 سانتی متر هستش!
می خواستم بپرسم که قد من برای پست 1 بهتره یا برای پست 2.
ضمنا اطلاعاتی رو هم را راچع به پست 2 می خوام.(چون فعلا تو پست 2 بازی می کنم.)

ناشناس گفت...

با سلام خدمت آقای کمالیان از شما تشکر میکنم بابت پست قبلی .

آقای کمالیان شما بارها به این نکته پرداختید که در بسکتبال اروپا خیلی بهتر و اصولی تر بسکتبال را یاد میگیرند و از این حیث نسبت به بازیکنان آمریکایی برتری دارند . با همه ی این اوصاف هیچ وقت بازیکنان تاپ اروپایی هرگر به پای بازیکنان آمریکایی نمیرسند در هر جای دنیا و nba. بازیکنانی مثل گسول و نویتزکی و استویاکوویچ , پارکر ... با بازی ها خوبشون در NBA همه را مورد تحسین خود قرار دادند اما هرگز به پای بازیکنان آمریکایی نخواهند رسید , اگر چه در تیم های خود خیلی موفق باشند و
از عوامل پیروزی تیم خود در هر بازی باشند . هیچ جای اروپا هرگز بازیکنانی مثل جردن و جیمس نمیتونه پرورش بده و این یک واقعیت است . شما طرفدار بسکتبال اروپا هستید و گاهی اوقات در نوشته هاتون سعی کردید ارزش بازیکنان آمریکایی را کم کنید آنها را بازیکنانی معمولی توصیف کنید و همیشه عامل برتری آنها را قدرت جسمانی بالا ذکر کردید .

ناشناس گفت...

درباره ی مربی گری شما هم در تیم ملی من چیزی یادم نمیاد اما میتونم مثال هایی در رشته های دیگه بزنم تا ببینند اون حرف هایی که درباره ی شما میزدند از سر دلسوزی نبوده .

اریکسون سرمربی سوئدی تیم ملی فوتبال انگلیس در جام های جهانی 2002و 2006, در دوران بازگریش هرگز بازیکن حرفه ای نبوده و یک بازیکن کاملا آماتور بوده در دسته 3 فوتبال باشگاهی سوئد بازی میکرده
و سر مربی تیم ملی کشوری شده بود که مردم انگلیس فوتبال را از زن و بچه هایشان بیشتر دوست دارند .
یا خیلی های دیگه مثل مورینیو که اون هم هرگز بازیکن بزرگی نبوده .

و در همین فوتبال خودمان آقای دایی با هیچ گونه مدرک مربیگری شد یک شبه سر مربی تیم ملی فوتبال ......

صفاعلی کمالیان گفت...

سلام و از توجه شما ممنونم.
من معتقدم که شما هنوز برای انتخاب موقعیت (پست) بازی یک تا دو سال دیگه وقت دارین و بهتره این کار رو همون موقع با نظر مربی متخصص انجام بدین.
در شرایط فعلی باید به بهترین نحو ممکن و زیر نظر مربی بر روی همه مهارتهای پایه و علی الخصوص کار با توپ و همچنین آموزش روشهای بازیهای تک به تک، 2 به 2 و 3 به 3 بخوبی تمرین کنین.

صفاعلی کمالیان گفت...

آقا مهدی،

ممنونم از اظهار نظرتون.

من نظرم رو گفتم و هیچوقت منظورم این نبوده که ارزش کسی رو پائین بیارم، اما در این مورد ذکر چند نکته شاید لازم باشه:

- تغییر نظام آموزشی خصوصا در سنین پایه (زیر 18 سال) از مباحث روز در امریکاست و جالبه بدونین که NBA در سال گذشته اعلام کرد قصد راه اندازی آکادمی بسکتبالی رو داره که به سبک اروپائی ها بسکتبال رو آموزش بدن.

- یکی از دلائلی که باعث این رویکرد شده، عدم توفیق تیمهای امریکائی و موفقیت تیم های غیر امریکائی در مسابقات بین المللی ظرف چند سال اخیر و قبل از المپیک پکن بوده.

- اون چیزی که بیشتر مورد توجه من قرار داره عملکرد بهتر بازیکنان غیر امریکائی در بازیهای گروهی و همچنین مهارتهای پایه است که بخشی از دلائلش رو هم در بالا براتون گفتم. علاوه بر اینها، خود امریکائی ها هم ظرف 7 فصل گذشته 5 بار بازیکنان غیر امریکائی رو بعنوان با ارزشترین بازیکن NBA انتخاب کردن.

- در مسابقات حذفی سال گذشته در NBA خصوصا در مراحل پایانی بازیکنانی مثل کوبی برایانت و لبرون جیمز نتونستن با توجه به قدرت انفرادی و همچنین توانائیهای بالای تیم خودشون از سد تیمی مثل بوستون که بر کار گروهی ویژه در حمله و دفاع تاکید داشت بگذرن اما مایکل جردن این کاررو انجام میداد.

- ضمنا توجه کنید، اگر سئوال قبلی شما در مورد بهترین بازیکن تاریخ بسکتبال (تا زمانیکه سن من اجازه میده) بود مسلما مایکل جردن پاسح من بود چون اعتقاد دارم جردن کاملترین بازیکنی بود که در عمر خودم بازی بسکتبالش رو دیدم.

- همونطور که شما بدرستی متوجه شدین، من معتقدم برتری بازیکنان امریکائی در شرایط فعلی اکثرا بدلیل توانائیهای جسمانی فوق العاده اونهاست.

- لطفا توجه کنین که من فکر می کنم که هر کدوم از ما می تونیم نظرات و دلائل متفاوت خودمون رو داشته باشیم و البته برای نظر شما هم احترام قائل هستم.

- از اظهار نظر دیگه شما و مثالهائی که ذکر کردید هم متشکرم.

ناشناس گفت...

سلام . آقای کمالیان خیلی خیلی از شما تشکر میکنم بابت این اظهار نظرتون .

این نظر گفته ی شخص من بود که گفتم و شما هم نظر دیگری دارید درباره ی این موضوع و کاملا قابل احترام است . من خودم را خیلی کمتر از آن میبینبم که بتونم با شما تبادل نظر کنم , اما از این حیث خیلی خوشحالم که میتونم نظراتم را به یک کارشناس ارشد بسکتبال بگم و نظر شما را هم درباره ی این موضوعات مطلع بشم .

با تشکر .

صفاعلی کمالیان گفت...

سلام آقا مهدی،
فکر می کنم این خیلی مهم باشه که انسانهائی که نظرات مختلف دارن بتونن بدون تعصب نسبت به نظر خودشون و با هدف تکامل اندیشه هاشون به تفکرات همدیگه توجه کنن و به اونها احترام بگذارن.

از اینکه شما نظرات خودتون رو مطرح می کنین تشکر می کنم.

ناشناس گفت...

سلام.
در ادامه اين صحبت‌ها، من هم فكر مي‌كنم كه در اروپا بسكتبال بيشتر بر اساس اصول بازي مي‌شه. به همين دليل هم هست كه بازيكني مثل نوويتسكي مي‌تونه توي بسياري از قسمت‌هاي بازي استاندارد بالايي داشته باشه.
من احساس مي‌كنم كه گاهي براي ما ملاك "زيبا" يا "نمايشي" بازي كردن ميشه در قضاوت‌هامون در مورد بازيكنا.

صفاعلی کمالیان گفت...

سلام،

از نکته ای که تذکر دادین خیلی ممنونم... من هم با شما موفق هستم.