۱۳۸۷ فروردین ۲۸, چهارشنبه

انتقال مفاهیم به بازیکنان

برای من همیشه جالب بوده که ببینم وقتی تیمی بازی داره، مربی تیم در زمان استراحت چطور عمل می کنه. چون معتقدم رفتار مربی در این موقعیت به نوعی مشتیه از خروار.

بعضی مربیان با متانت و آرامش با بازیکنانشون صحبت می کنن و خواسته های خودشون رو منتقل می کنن و سعی می کنن به بهترین نحو ممکن و در حداقل زمان اونها رو متوجه بکنن که از چی حرف می زنن.

بعضی ها خیلی سریع و با هیجان صحبت می کنن و روی تخته ای که در اختیار دارن چیزهائی می کشن، نمی دونم بازیکنان چیزی متوجه می شن یا نه ولی مسلما کاری که در زمین انجام میشه همه چیز رو نشون می ده!

بعضی ها هم خیلی داد میزنن، شاید این داد و فریاد بدلیل شلوغی سالن باشه اما هنوز نتونستم علت داد زدن همیشگی در سالنهای خالی از تماشاچی رو متوجه بشم.

تعدادی هم بدون توجه به زمان تایم اوت با میز منشی و داوران صحبت و یا بحث می کنن، کاری که شاید بقیه هم بتونن انجام بدن تا این زمان محدود بهدر نره.



جدا از همه مسائلی که در این زمینه مطرحه برای من عجیب اینه که چطور بعضی مربیان در هیچ کدوم از تایم اوتها از تخته مربیگری استفاده نمی کنن؟ وسیله ای که می تونه در انتقال مفاهیم بسیار مفید باشه. بدلیل عدم استفاده از این وسیله، متاسفانه بازیکنان هم یاد نمیگیرن که چطور مفاهیم رو به این طریق بیاموزن و بعضا در تیمهای دیگه دچار مشکل میشن.

فکر می کنم اگر مربیان از سنین 13-14 سالگی و یا حتی بسته به توانائی های ذهنی بازیکنانشون، زودتر از این سنین کار کردن با این وسیله رو شروع کنن، به آموزش بازیکنان کمک بزرگی کردن. پس دوستان عزیزی که با این رده های سنی کار می کنن تصور نکنن که این وسیله فقط برای مربیان بزرگسال قابل استفاده است. البته توجه کنین که حتی چند ورق کاغذ هم می تونه در عین سادگی به همین منظور استفاده بشه.

عکس از Coachingboard.net

۲ نظر:

ناشناس گفت...

با سلام وخسته نباشي
در اكثر بازيهائي كه در بسكتبال ايران انجام ميشود حتي در تيمهاي سطح بالا و رده اول كشور كه برخي اوقات نيز از تلويزيون بازي آنها را ميبينيم مربيان از وسيله مورد نظر استفاده ميكنند ولي اكثر آنها در هنگام انتقال موارد تاكتيكي خود با شور و هيجان و تندي وعجله خاصي و گاها با صداي بلند اقدام ميكنند البته بازيكنان حرفه اي آنها مطمئنا براحتي وبا توجه به تمرينات زياد ومستمري كه انجام ميشود مسايل وتاكتيك هاي مورد نظر را گرفته وانجام ميدهند ولي براي من جالب است كه چرا يك مربي در اين سطح بدين صورت عمل كرده و نمي تواند بر احساسات خود غلبه كندو با آرامش تيم خود را نيز به آرامش برساندالبته در برخي از مواردفكر ميكنم جهت برانگيختن وانگيزه دادن به بازيكن نياز به اينگونه برخورد باشد ولي به طور كلي بنظر من در اكثر مواقع انتقال مسايل با آرامش ميتواند بمراتب مثمر ثمر تر باشد
با تشكر افشار

صفاعلی کمالیان گفت...

جناب افشار،
از اظهار نظر شما ممنونم.
همانطور که جنابعالی عنوان کردید اکثر مربیان سوپر لیگ از این وسیله استفاده می کنند اما استفاده شاید حداکثر 12-10 مربی سوپرلیگی در برابر عدم استفاده توسط تعداد بیشمار دیگر مربیان قابل بحث باشد و نتیجه آن بازیکنانی هستند که مثلا در اردوی تیم ملی و حتی باشگاهها از دریافت منظور مربی عاجز می مانند.
البته توجه بفرمائید که صرف به همراه داشتن و یا در دست داشتن این وسیله به اندازه نحوه استفاده از آن اهمیت ندارد.
در این نوشته منظور من بیشتر تمرین بر روی انتقال مفاهیم با استفاده از این وسیله بود که از سنین کودکی باید آغاز شود.
در مورد هیجان مربیان در زمان مربیگری در کنار زمین، متاسفانه بعضی اوقات مربیان عزیز بحد کافی خویشتن دار نیستند. توجه بفرمائید که حتی درصورت وجود اهداف انگیزشی در این رفتار، مسلما تعدد و تکرر به میزان قابل توجهی از نتیجه آن کاسته و بعضا باعث عکس العمل بازیکنان خواهد شد. برای رفع این مشکل استفاده از روشهای کاهش اضطراب که امروزه انواع و اقسام متداول آن در جامعه ما مرسوم هستند مقدور است اما مثل هر عادت دیگر، تمرین و توصیه به همراهان و مثلا کادر فنی در جهت یادآوری برای حفظ آرامش بسیار مفید است. بسیاری از مربیان موفق دنیا معتقدند که در جریان بازی باید از صحبت کردن با بازیکنان خودداری کرد.